مکان‎یابی ژن‎های کنترل‎کننده تحمل به شوری در برنج با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

برنج به شوری نسبتآ حساس بوده و شوری رشد گیاه را در مراحل مختلف از جوانه زنی تا رسیدن کامل به درجات مختلف تحت تأثیر قرار می‎دهد. تحمل به شوری یک صفت پیچیده ژنتیکی و فیزیولوژیکی و دارای توارث کمی است. گزینش برای تحمل به شوری به کمک نشانگرهای مولکولی، پیشرفت اصلاح را از طریق افزایش کارآیی گزینش سرعت می‎بخشد. به منظور مکان‎یابی qtlهای مرتبط با تحمل به شوری و تعیین سهم هر qtl در تنوع فنوتیپی صفت مربوطه، 63 لاین bc2f5 که از تلاقی ir64 به عنوان والد دوره‎ای و طارم مولایی به عنوان والد دهنده به دست آمده بودند در مؤسسه بین‎المللی تحقیقات برنج در فیلیپین مورد مطالعه قرار گرفتند. صفات مورد مطالعه برای بررسی فنوتیپی عبارت بودند از: غلظت سدیم و پتاسیم در ریشه و ساقه، وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی، و نسبت سدیم به پتاسیم در ریشه و اندام هوایی. بررسی چندشکلی در والدین با 235 نشانگر ریزماهواره که کـل ژنوم برنج را به طور یکــنواخت پوشش می دادند هم در ژل آگاروز و هم در ژل پلی آکریل آمید انجام گرفت که در نهایت 114 نشانگر چندشکلی کاملآ واضح نشان دادند و برای بررسی ژنوتیپی جمعیت مورد مطالعه استفاده گردیدند. طول نقشه کروموزمی مـورد استفاده 6/1692 سانتی‎مورگان با متوسط فاصله 3/16 سانتی‎مورگان بین دو نشانگر مجاور بود. برای همه صفات تفکیک متجاوز مثبت یا منفی مشاهده گردید. غلظت سدیم و غلظت پتاسیم در ریشه و اندام هوایی دارای ارتباط معنی‎دار با یکدیگر بودند. برای صفات پتاسیم اندام هوایی، وزن خشک اندام هوایی و ریشه، نسبت سدیم به پتاسیم در ریشه و اندام هوایی qtlهایی به دست آمدند که دارای اثرات افزایشی بودند. برای نسبت سدیم به پتاسیم ریشه در همه کروموزم‎ها به استثنای کروموزم 9، qtl مشاهده شد. در این تحقیق فقط qtlهای باlod بزرگتراز 4 که به وسیله هر دو روش im و cim مورد تأیید قرار گرفتند بحث می شوند.